Blog 31 jan. 2005

Vorige blog

Maandag 24 jan. kwam ik na een voorspoedige reis ’s middags in Perth aan. In het vliegtuig van Kuala Lumpur naar Perth zat ik naast een Hollander die voor de 20e keer naar Bali ging. Rare snuiter, hij was nooit ergens anders geweest in Azie. Hij had 34 kg bagage bij zich, meest gebruikte babykleertjes (en had 4 kg moeten bijbetalen). Tsja. Ik heb het misschien een beetje overdreven de ander kant op, met 10 kg ingecheckte bagage, en nog een paar kg handbagage.

In Perth heb ik overnacht in het uitgaanscentrum/red light district Northbridge, in een youth hostel. Zeg maar de Westaustralische versie van de Amsterdamse wallen. Geen dames achter ramen, maar verder weinig verschil. Niet dat ik daar naar op zoek was natuurlijk….. Maar de meeste youth hostels bleken in Northbridge te liggen. Ik was al blij dat ik een slaapplaats had. Er was alleen nog plek in een slaapzaal. Niks voor mij, veel te onrustig. Gelukkig kon ik de volgende dag een kamertje voor mezelf krijgen.

Een vrouw die vanwege de kosten wel in een slaapzaal overnachtte vertelde dat ze zeer geschokt was vanwege de elke nacht wisselende stelletjes bij haar op de kamer. Het was me die ene nacht in de jongensslaapzaal inderdaad wel opgevallen dat niet alle bedden bezet waren, ondanks dat het hostel volgeboekt was, maar ik was er in mijn naiviteit nog van uitgegaan dat de jongens gewoon bij hun vaste vriendinnetje waren. De jeugd van tegenwoordig…..

Ik at ’s avonds meestal in een gallerij met Chinese eetwinkeltjes. Zelfs de fish ‘n’ chips werd gerund door een Chinese. De Chinezen hadden een paar blanken in dienst genomen die met een karretje rondliepen om de troep op te ruimen. Overal is altijd wel een bevolkingsgroep die het vuile werk mag doen…..

Nadat ik dinsdag de hele dag had geslapen om bij te komen van het tijdverschil, dacht ik woensdag eens lekker boodschappen te gaan doen, autootje kopen, dat soort dingen. Mis! 26 Januari is Australia Day, de nationale feestdag. Dan maar met de boot naar het strand van Freemantle.

Een collega had me nog zo gewaarschuwd: Koop goeie zonnebrand! En gebruik het! En ik had wel kunnen begrijpen dat ze niet voor niks factor 30 in jerrycans van een liter verkopen. Nou ja, het is nu een week later, het meeste losse vel is er nu alweer af.

’s Avonds was er een groot vuurwerk boven de Swan River. Het is hier al om 8 uur donker, het vuurwerk begon lekker op tijd.

Donderdag de 27e kon ik dan eindelijk wat boodschapjes doen, telefoon, autootje. Veel toeristen die een auto kopen, kopen een 20 jaar oude Ford Falcon of Holden (=Opel) Commodore. Geen airco maar wel een 4-liter motor. Bij de Ford Falcon specialist geweest. Had een mooi karretje staan. “Prima wagen, mechanisch 100%” (electrisch slecht? doorgeroest?) “De vorige eigenaars, ook een paar toeristen, hebben er een tijdje mee rondgereden en hoefden alleen de versnellingsbak te vervangen” “Oh, alleen de versnellingsbak, dat valt mee….”

Mijn oog laten vallen op een klein wagentje (naar Australische begrippen), bij een tussenhandelaar die auto’s van particulieren verkoopt. Een Mitsubishi Magna 2.6 benzine stationwagen van 1990, 170.000 km, met stuurbekrachtiging en airco, 4-traps automaat, voor 2000 dollar (Fl. 2700, ik reken nog gewoon in guldens, net als in Nederland). Benieuwd wat ik er later voor terug kan krijgen.

Als ik zo bereken wat er nog aan kosten bijkomen (belasting, verzekering, banden) dan mag ik niet veel kosten krijgen om goedkoper uit te zijn dan met een huurauto. Maar ik vind het gewoon lekker datie van mij is. Ik mag er mee doen wat ik wil, bijvoorbeeld op gravelwegen rijden, wat met een huurauto meestal verboden is. En ik slaap er in, dat zou met een huurauto waarschijnlijk niet kunnen, en spaart ook weer geld uit.

Ik was niet op zoek naar een auto met airco maar ik kan nu al niet meer zonder. Regelmatig zit ik in de auto, motor stationair draaiend en airco aan, om een beetje af te koelen. Met 30′ is het nu koel volgens de Aussies, het is ook wel eens 40′. En dan ben ik nog maar aan de kust, in het koele zuiden, ik ben ook nog van plan naar het binnenland te gaan……

Vrijdag de auto opgehaald. Volgens de zus van de autoverkoper zijn Australische vrouwen gek op Europesche mannen “Ohhh, keep your accent!” Volgens haar omdat we niet zo macho zijn. Europese vrouwen zijn in Australie dan weer op zoek naar echte kerels. Tsja.

Zaterdag 29-1 uit Perth vertrokken in zuidelijke richting. Zo’n automaat rijdt lekker rustig, meestal rij ik 80.

Gerard Reve heeft daar een gedicht over geschreven:

VEILIG VERKEER

Mevrouw van Latum in de Boslaan heeft in haar automobiel een plaquette
van de O.L. Vrouw van Altijddurende Bijstand.
‘U zult het gek vinden,’ zegt ze,
‘maar ik ben ik weet niet hoeveel malen
door het oog van een naald gekropen.’
Ik vind het helemaal niet gek:
gisteren heeft ze, voor alle zekerheid,
een automobiel gekocht met automatische transmissie.


Onderweg water en benzinejerrycans gekocht. Overnacht op een parkeerplaats bij een meertje in het plaatsje Australind. Wel een publiek toilet, maar geen douche helaas. ’s Nachts lig ik met mijn hoofd onder het achterraam en zie ik de sterren boven me…..

Zondag naar het plaatsje Dunsborough gereden. Overnacht op een parkeerplaats aan het strand. Nu wel een douche (koud, maar net op tijd), maar geen toilet helaas. Nou ja, overdag laten de mensen hun hond uit op het strand, dan kan ik mezelf ’s nachts wel op het strand uitlaten.

Om 6 uur is het al licht. Ik heb geen gordijnen in de auto, ik word gewekt door de zon. Meestal is het alleen tussen 6 en 8 ’s ochtends aangenaam, en tussen 6 en 8 ’s avonds, als het weer donker wordt. Maandagochtend in Dunsborough is het voor de eerste keer bewolkt. Ronde de 25′, van mij mag het zo blijven.

’s Ochtends is het laag water in Dunsborough. Een dolfijn is opgesloten tussen en strand en een zandbank en zwemt rond. Af en toe is hij vlak bij.

Zo in je eentje wordt je af en toe wel een beetje sentimenteel. Dan ga je sentimentele gedichten lezen, bijvoorbeeld (van Gerard Reve):

SACRAMENT

In stormachtig visioen zag ik des nachts hoe de Moeder van God, altijd
Maagd, in het veld Zich ontblootte en Zich gaf aan een jonge Soldaat die
eenzaam was zonder moeder en het nog nooit gedaan had bovendien:
hij was verlegen en onbeholpen, maar Zij, de Verloste, Verheerlijkte,
voor eeuwig Gekroonde, wees hem met veel tact de weg door het blonde
struikgewas van Haar diepe grot.
Ik hoorde hoe hij hijgde toen Zij sprak:
‘Je mag Mij best hier bijten’,
en aan zijn tere jongensmond
Haar harde meisjesborsten bood.
Hij dronk tot bloedens toe.
Het was zo lief, zoals hij bij Haar lag, en Zij hem wiegde.

Volgende blog